به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  این کانالها انتقال چربی­ها( مولکول­های چربی مانند) بین سلول­های خونی و انگل مالاریا به نام فالسیپاروم پلاسمودیوم(Plasmodium falciparum) را امکان پذیر می­سازند. این انگل برای حفظ رشد خود،  لیپیدها را از سلول بیرون می­کشد و همچنین ممکن است لیپیدهای دیگری را برای گرفتن عملکردهای سلول و رفع نیازهای خود ترشح کند.

این مطالعه که در Nature Communications منتشر شده است، دنباله ای بر کشف کانال­های دیگری بود که از طریق غشا یک جریان دو طرفه پروتئین­ها و مواد مغذی بدون چربی را بین انگل و گلبول های قرمز فراهم می کنند. این اکتشافات امکان درمان­هایی را فراهم می­کند که جریان مواد مغذی را برای گرسنگی انگل مسدود می­کنند.

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، در سال 2018 ، 228 میلیون مورد مالاریا در سراسر جهان وجود داشته است که منجر به مرگ بیش از 400000 نفر  شده است و 67٪ از این تعداد در میان کودکان زیر 5 سال بوده است. در مطالعه حاضر ، محققان مشخص كردند كه کانال­های موجود در داخل كیسه، یا واكوئل، كه انگل را محصور می­كند ، از پروتئین مربوط به Niemann-Pick C1 (PfNCR1) ساخته شده است. کانال های PfNCR1 به مکان­هایی محدود می­شوند که غشای واکوئل به غشای انگل لمس کند. کانال های کشف شده در مطالعه قبلی، توسط پروتئین EXP2 ساخته شده بودند. مناطقی از غشای واکوئل حاوی EXP2 در فاصله بسیار زیادی از غشای انگل و در فاصله متوسط 20 تا 40 نانومتر قرار دارد. محققان معتقدند كه انگل ممكن است از این تغییر در فاصله­، برای جداسازی دو سیستم حمل و نقل استفاده كند.

پایان مطلب/